Wanneer Jezus heft heeft over een juk dat zacht is en de last licht, dan begrijp ik niet onmiddellijk de betekenis van deze woorden (naar aanleiding van Matteüs 11,28-30). Een juk wordt meestal geassocieerd met pijnlijke ervaringen. Het juk drukt zwaar op de nek van mensen die onderworpen zijn aan een tiran. Hoezo is een juk zacht en een last licht?
Toen ik nog als jonge broeder de melk ophaalde bij de boeren om er kaas van te maken, kwam een hoogzwangere boerin twee melkbussen aandragen. Ik zie haar nog voor me. Ik aarzelde niet en nam de melkbussen over. Ze waren zwaar, voor de boerin minder zwaar want ze gebruikte een juk waardoor de last beter over haar schouders was verdeeld. Ik begrijp het evangeliewoord beter: een juk is om de lasten te verlichten.
Ook de Wet, de Tora, wordt ‘juk’ genoemd. Opdrachten, voorschriften, bevelen, inzettingen… lees psalm 119 er maar eens op na. Het klinkt allemaal zwaar, ‘heavy’. ‘Mijn juk is zacht en mijn last licht,’ zegt Jezus. Zijn woorden, zijn verhalen, zijn reddende tekenen zijn bedoeld om de realiteit van elke dag te kunnen dragen. Ze worden me gegeven om goed om te gaan met mijn dagelijkse gedoe.
Ik hoop niet dat ik een van de mensen ben die wanneer het lastig en moeilijk wordt, me er onderuit probeer te wurmen. Dat wat ik te verwerken krijg, dat krijg ik waarschijnlijk van Hem die me liefheeft. Ik probeer het in ieder geval te geloven. En bij wat er op mijn weg komt, klinkt teven zijn Stem die me zegt: ‘Mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Dan gaat het beter…
