Wie May-May Meijer zou vragen wat haar missie in het leven is, krijgt ongetwijfeld het antwoord ‘de wereldvrede bevorderen’. Wie echter haar recent verschenen boek Hier ben ik – De weg van psychose en depressie naar het licht heeft gelezen, kan daar met recht ‘begrip creëren rond psychose en depressie’ aan toevoegen.
door Hans-Peter Bartels
May-May Meijer (1972) is aan de Vrije Universiteit gepromoveerd als communicatiewetenschapper. Ze is oprichter van vredesorganisatie Peace SOS (www.peacesos.nl). Volgens haar eigen omschrijving steunt deze organisatie ‘de zachte krachten in landen met gewapende conflicten’. Meijer is gediagnosticeerd met enkele psychische klachten. Zelf omschrijft ze dit als ‘psychische kwetsbaarheid’.
Haar boek neemt je mee in haar eigen hoofd in de periode van voor, tijdens en na haar tweede gedwongen opname in het psychiatrisch ziekenhuis ‘De Rembrandthof’ in Hilversum. Meijer is daarbij compleet eerlijk. Zo beschrijft ze wat de medicatie met haar deed, zowel in positieve als negatieve zin (de bijwerkingen). In haar hoofd spelen verschillende ‘geesten’ een rol tijdens haar psychoses. Ze spreekt ’telepathisch’ met hen. Vaak zijn dat namelijk echt bestaande mensen (PvdA’ers; bekende psychiaters) die ze ooit ontmoet heeft. Zij proberen haar te ‘helpen’, maar op twee na helpen ze haar met enige regelmaat ook van de wal in de sloot. Wanneer ze haar zoontje Noah in haar hoofd hoort spreken, put ze daar altijd kracht uit. Net als zijn aanwezigheid tijdens bezoeken. De tweede persoon, die een grotere rol speelt als haar zoontje, is Christus.
Haar boek beschrijft tevens de ontdekking van het geloof. Aangezien het niet mogelijk is Christus ‘als mens’ te ontmoeten, neemt iemand anders die rol in. Meijer zelf noemt dat niet heel expliciet. Gesprekken over het geloof heeft ze echter met de pastoor van de Hilversumse parochie (pastoor Jules Dresmé). Op een avond belt ze, tijdens een wandelingetje buiten de kliniek, spontaan bij hem aan.
Toevallig ken ik pastoor Dresmé goed (voordat hij pastoor werd in Hilversum was hij pastoor in mijn geboortestad Beverwijk). De typering van zijn verschijning, woordkeuze en handelen is zó goed getroffen, dat dit doet vermoeden dat de typeringen van alle personages even goed zijn getroffen.
Meijer slaagt erin de lezer een echt kijkje in haar hoofd te geven. Door gedachten weer te geven, ‘snap’ je ineens hoe ze reageert op mensen, voorwerpen en kleuren om zich heen. Haar doel ‘wereldvrede te stichten’ wordt deels gesteund, deels tegengewerkt door de AIVD. Deze organisatie zit haar namelijk op de hielen; tenminste… haar ziekte doet dit tijdens haar psychose denken. Sommige mensen ‘werken’ voor deze organisatie, willen haar tegenwerken, ja zelfs vermoorden. Het lokt reacties en acties (tweets, Facebookberichten, opmerkingen) uit, waarvan ze later enkele als ‘beschamend’ beschouwt en verwijdert, maar voor dit boek toch niet uit de weg gaat en benoemt.
Meijer vertelt ook over haar begeleidingsgesprekken met verschillende psychiaters en wat er daarin goed en verkeerd ging. Dat het haar ook lukt dit goed te verwoorden zal wellicht ook met haar achtergrond als communicatiewetenschapper te maken hebben. Want veel berust op miscommunicatie. Dit wordt grotendeels veroorzaakt door haar psychische kwetsbaarheid – hele gesprekken gaan langs haar heen. Je krijgt de indruk dat de diverse psychiaters dat geheel niet door hebben. Toch beschrijft May-May Meijer dit zonder hen te veroordelen.
Meijer hoopt met haar boek ook de boodschap van God uit te dragen. Helaas eindigt het boekje voor het moment dat ze er voor kiest zich te laten dopen en vormen. Daarmee had het boek dit thema nog iets meer kunnen meekrijgen. Dat zij deze gang is gegaan weet ik, omdat ik May-May Meijer eenmaal heb mogen ontmoeten op een vredesmarkt van de Franciscaanse Beweging in ‘s-Hertogenbosch. Daar hebben wij een kort, maar mooi gesprek gehad. Ik nodigde haar toen uit te gast te zijn in mijn gemeenschap in Megen. Iets wat er nooit van is gekomen. Maar ik kreeg nog bericht van haar toen zij enige tijd later werd gevormd. Laat deze enige kritische kanttekening maar een open uitnodiging aan haar zijn nog een vervolg op dit boek te schrijven.
Al met al vind ik het boek een echte aanrader is voor iedereen die in zijn persoonlijke levenssfeer iemand met een geestesziekte te maken heeft én verplichte kost voor iedereen die op professioneel vlak met mensen met een psychische kwetsbaarheid in aanraking komt.
Zoals pastoor Dresmé achter op haar boek schreef: May-May durft zich kwetsbaar op te stellen door te vertellen over haar psychiatrische proces en haar ontmoeting met Christus. Heel veel mensen durven dat niet, ze is een soort apostel.
En dat is ze!
May-May Meijer | Hier ben ik. De weg van psychose en depressie naar het licht | Uitgeverij Parisbooks | 2020
Meer informatie over May-May Meijer is te vinden op www.may-maymeijer.nl
