De advent is begonnen. Het is het begin van het kerkelijk jaar waarin we gedenken en vieren dat we wachten op de wederkomst van Jezus en opgaan naar Kerstmis. Een groot feest dat ons ook herinneren wil aan misschien wel het belangrijkste feit uit onze geschiedenis: dat God het de moeite waard vond om mens te worden.
In feite kijken we in deze periode dus twee kanten op: naar toen en naar straks. Zo vergaat het mij in deze periode ook wel. De ene keer denk ik over de toekomst na, het volgende moment zweef ik terug naar het verleden.
Dat eerste heeft vaak een ‘formeler’ karakter. We zijn in onze orde nu eenmaal stevig bezig met de toekomst. Via 60-min-bijeenkomsten (waarbij de broeders van onder de 60 bijeenkomen), de voorbereidingen van ons provinciaalkapittel dat voor volgend jaar mei voor de deur staat en tenslotte vanwege onze aanstaande samengaan met de Vlaamse broeders.
Het terugdenken naar vroeger gebeurt vooral door muziek. Dan schiet me in eens een lied in mij gedachten en dat zoek ik dan op YouTube. En zoals YouTube werkt… van het ene lied komt het andere.
Vroeger begreep ik er niks van dat mijn ouders, voor mijn gevoel, waren blijven hangen in muziek uit de jaren ’70 en ’80. Maar inmiddels weet ik beter. Ook ik ben blijven hangen, want de muziek ik die nog steeds graag luister komt – enkele uitzonderingen naar voren en naar achteren daargelaten – uit het begin van deze eeuw. Grofweg 2000-2010. Zeg maar de periode dat ik op de middelbare school zat en studeerde. Eerst dacht ik nog: ben ik het contact met muziek van nu kwijtgeraakt omdat ik in het klooster ben gegaan?
Maar nee, dat is het niet. Het is gewoon de tijd die doorgaat. Voor mijn gevoel is het nog steeds muziek van nu. Zo kwam net ‘The Black Eyed Peas – Where Is The Love?’ langs in de door YouTube samengestelde mix. Een prachtig nummer. Maar als ik dan zie dat dit nummer uit 2003 is, kan ik het nauwelijks geloven. Mijn lievelingsnummer ‘Sugababes – Stronger’ is zelfs nog een jaar ouder. Bijna 20 jaar! De tijd vliegt. En ja, als ik eerlijk ben verraadt mijn achterhoofd ook al een tijdje dat de tijd vliegt…
Het zijn momenten waarop ik terugdroom. Dan zie ik me weer door de gangen van het Augustinus College, later Kennemer College, in Beverwijk gaan. Aan de lessen daar, de docenten en mijn medeleerlingen. Of, mochten de nummers iets jonger zijn, door de gangen van InHolland Alkmaar en de Reinwardt Academie in Amsterdam. Aan die laatste hogeschool heb ik ook geweldige herinneringen, leuke medestudenten en fijne docenten. Het waren gewoon mooie en onbezorgde tijden. Ik benijd middelbare scholieren en studenten van nu niet. Zo onbezorgd zijn deze coronatijden nou eenmaal niet.
Vanuit een zweem van nostalgie ging ik opzoek naar oude foto’s… Ik vond deze foto van de Stunt. Geen idee of andere middelbare scholen zoiets ook kennen, maar de ‘Stunt’ werd gehouden na de eindexamens. Havo 5 en Vwo 6 verzamelden zich verkleed op het station van Beverwijk en liepen in optocht naar de school om daar de boel voor één middag over te nemen. Dat gebeurde op ludieke wijze. We voelden ons heel wat. Als ik nu terugkijk zie ik een jochie van 17 verkleed als hippie (nee, zo liep ik er normaal niet bij). Inmiddels zijn we 16,5 jaar verder. Ik heb er maar een recente foto naast geplakt…. zodat u echt ziet dat ik het ben. 16,5 jaar… dat is bijna het dubbele. Ongelofelijk hoe snel de tijd gaat…
Maar we moeten niet in het verleden blijven hangen. We moeten door en wat geweest is, komt niet meer terug. Het zijn dooddoeners, maar wel waar. En dat is eigenlijk ook goed zo. We moeten vooruit! Op naar 2022.
Ik wens u een mooie Advent en mooie feestdagen. En dan vol frisse moed de toekomst van 2022 in.
