Als men het in de Middeleeuwen over ‘de filosoof’ had, bedoelde men Aristoteles. Als wij het in de Dominicus over ‘de dichter’ hebben, dan gaat het over Huub Oosterhuis.
Niet alleen de meeste liederen die we in de Dominicus zingen zijn door hem geschreven, ook de taal die we gebruiken in het bidden en spreken is door hem gekleurd. Huub Oosterhuis legde het fundament voor de Dominicus, door eind jaren zestig met Bernard Huijbers als componist iets nieuws te beginnen: volwaardige liturgische muziek in het Nederlands.
Wat zo razend knap is aan zijn teksten is de verbinding van lagen. Van een hele intieme persoonlijke beleving van het heilige tot een profetische en sociaal betrokken geloof; van teder tot woedend; diep traditioneel en helemaal van nu.
Huub was een monumentale man. Hij stierf nadat zijn dochter Trijntje in onze kerk zijn liederen had gezongen, op de middag van Pasen. Het concert, dat hij nog volgde via livestream, is terug te luisteren via www.dominicusamsterdam.nl/luister/
Wij zingen Huub Oosterhuis in ere, tot in lengte van dagen.
En bidden dat hij in Licht mag staan.
De Dominicus is bepaald niet de enige kerk waarin zijn liederen gezongen zullen blijven worden. Bovendien is mede door zijn dochter Trijntje en zoon Tjeerd sommige van zijn muziek inmiddels ook bekend als liefdespoëzie. Wat geschreven werd voor de relatie tussen God en mens wordt ook verstaan door menselijke geliefden – helemaal in de traditie van de minnemystici in de twaalfde eeuw trouwens.
In onze kerk is Huubs weduwe Colet van der Ven actief, als lid van het liturgisch team, geliefd prediker en betrokken kerkganger. We staan om haar heen.
Namens de mensen van de Dominicus,
Eva Martens en Arjan Broers, pastores
Met toestemming overgenomen van de Dominicus Amsterdam
Foto: Ekklesia Amsterdam
