Iedereen kan weleens druk ervaren. Dat het je zelf allemaal een beetje te veel wordt. In je werk, thuis of het combineren van deze twee zaken. Met al het andere wat er dan wellicht nog op je bord ligt moet je soms prioriteiten stellen. ‘Wel om jezelf denken,’ wordt jou dan behulpzaam toegeroepen.
door Marieke Drent
Het is dan aan jouzelf om te zien waar je het dichtst bij jezelf kunt blijven. Het is aan jou de taak om te zien welke lasten je niet zelf hoeft te dragen of wat wellicht kan wachten. Soms komen er zoveel dingen gelijktijdig dat je dit niet helemaal meer zelf kunt overzien. Dan is het fijn dat een ander jou daarin kan helpen. Voor iemand die graag zelf alles oplost is dit natuurlijk extra lastig. Je wilt iemand niet tot last zijn. Maar de druk op jouw schouders wordt alleen maar meer.
Wat nu als de mensen om je heen, bij wie jij verlichting zoekt, allemaal aangeven dat het nu even niet uitkomt? Dat wanneer jij net al je moed bij elkaar geraapt hebt om een berichtje te sturen met de vraag: ‘zullen we even bijkletsen?’ of ‘heb je even tijd?’ de ander herhaaldelijk antwoordt: ‘nee kan niet, ik heb het te druk.’ Misschien hebben zij nu ook wel even teveel aan hun hoofd, denk je dan. Ik zal ook niet verder tot last zijn.
Onlangs sprak ik een parochiaan wiens diaken op bijna iedere hulpvraag eerst klaagt bij de achterban of de vrijwilligers. Hij geeft aan dat hij het ongelooflijk druk heeft, veel overuren maakt en er steeds meer bij lijkt te krijgen. En met alle uren opgeteld krijgt hij dan echt te weinig uitbetaald. Is het in deze roeping niet juist de bedoeling dat je Jezus voorbeeld volgt en de mensen mag leren dat je lasten mag delen? Wellicht zou je door kunnen verwijzen maar het is niet de bedoeling bij de parochianen te klagen dat je geen tijd hebt. In deze functie moeten mensen die anderen niet tot last willen zijn kunnen aankloppen. Mij lijkt het dat je bij een pastor nooit het gevoel mag krijgen dat je teveel bent. Het is aan de pastor zelf om dit in goede banen te leiden. Niet aan de pastoranten om deze te ontlasten. Maar ook de pastor is een mens die weleens onder lasten gebukt gaat. Dat ben ik zeker niet vergeten.
Aan ieder die het ‘te druk’ heeft wil ik meegeven dat het niet verkeerd kan zijn dan juist bij elkaar aan te kloppen. Want ook in drukke tijden kunnen jullie van elkaar leren. Lasten bij elkaar wegnemen en elkaar sterken. En daarbij kun je ook altijd terecht bij Hem die altijd met je meeloopt. Sluit je ogen maar en zeg: ‘Ik kan het niet alleen wilt u mij helpen dragen?’
Jezus zei: ‘Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken. Neemt mijn juk op uw schouders en leert van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’ Mattheüs 11,28-30
