‘Buiten het dorp’ bracht Jezus de blinde om hem te genezen (Marcus 8,22-26). Waarom niet te midden van ‘de menigte’, gewoon binnen een grote groep mensen? Dan had Hij een statement kunnen maken! Neen, Jezus neem de blinde apart en zorgt dat Hij weer kan zien.
Dit intrigeert mij. Jezus’ handelen is soms onvoorspelbaar en dat maakt Hem zo interessant. Ik weet dat het bewust zo opgeschreven is en dus moet ik er wat mee. Maar wat? Ik moet denken aan de titel van een oud boekje over de Bergrede: Meer dan het gewone. De evangelische boodschap is nooit doorsnee. Zou het doorsnee zijn, dan moet er bij mij een alarmbelletje gaan rinkelen. Ik ben me ervan bewust dat Jezus’ woorden vaak ‘salonfähig’ worden gemaakt en dat risico zal er altijd inzitten. Ik zal veeleer moeten zoeken waar zijn boodschap mij van mijn à propos brengt.
Dus: buiten het dorp, buiten de vertrouwde kring. Waar zekerheden onder spanning staan, waar ik wellicht bedreigd word, waar ik aangewezen ben op geloof en vertrouwen: daar kan de Heer ook mij de ogen openen om alles op een andere wijze te bekijken.
De minimalistische filosoof Wittgenstein zegt: een beeld kan ons gevangen houden. Bepaalde ingesleten beelden weerhouden mij om dingen van een andere kant te bekijken. Er zijn zoveel argumenten aan te dragen om me in mijn eens ontdekte zekerheden te bevestigen. Ik kom dan vaak uit in een denken waarbij de één tegen de ander wordt uitgespeeld. Terwijl we toch geroepen zijn om ons tot elkaar te bekeren en samen op te trekken, samen te groeien in harmonie.
Nadat de blinde daar tot zien is gebracht, wordt hij teruggegeven aan de gemeenschap. Maar die ziet hij nu, hij ziet zijn tochtgenoten nu anders. Meer dan gewoon. De ‘excursie’ aan de rand werpt zijn vruchten af.
