N.a.v. Lucas 11,42-46
Jezus trekt flink van leer tegen de farizeeën en de wetgeleerden van zijn dagen. Zij zijn de specialisten binnen hun traditie, zij weten precies hoe je moet handelen om te leven naar de Tora van de Heer. En daar is niets mis mee, zeg ik maar. Je specialiseren in wat je meent dat goed is voor jezelf en voor een ander is op zich prijzenswaardig.
Maar… hier schuilt vaak een addertje onder het gras. Je kunt gefixeerd raken op wat je ontdekt hebt aan regels en wetten, zelfs de toepassingen van deze regels tot drie cijfers achter de komma. Jouw vondsten vertroebelen je blik. Wanneer iemand je hierop aanspreekt, kun je bijna niet meer luisteren. Je bedoelt het toch goed en ‘de kleine lettertjes’ zijn er toch niet voor niets? We hoeven maar te kijken naar de ‘toeslagenaffaire’, allemaal goedwillende ambtenaren (laat ik daarvan uitgaan) die gewoon de voorschriften hebben opgevolgd. En… niet gekeken hebben naar de mens om wie het gaat. De menselijke maat is zoek.
Wanneer ik Jezus probeer in te voelen dan wil Hij terug naar deze menselijke maat waar gekeken wordt wat deze unieke mens tot geluk en vrede brengt. Gewoonlijk wordt de uitdrukking ‘menselijke maat’ gebruikt om een beetje te ‘downsizen’. Hier gebeurt wat anders. Hier wordt door Jezus naar de mens gekeken zoals hij door de Schepper bedoeld is: ‘geschapen naar Gods beeld en gelijkenis’. De ‘menselijke maat’ kan dan zelfs ‘Gods maat’ worden. Waar deze ‘menselijke maat’ niet meer tot zijn recht komt, daar wordt Jezus fel en kan Hij zijn ‘specialisten’ aanspreken op hun zicht op de voorschriften en bepalingen die vanuit de geloofstraditie ons worden toevertrouwd. Kijk naar wat de mens verder brengt in zijn relatie tot God en zijn medemens. Kijk naar het hart!
