N.a.v. Johannes 19,25-27
De foto’s van wenende vrouwen zijn vaak schrijnend. Veelvuldig zien we ze in de media en – voor mij – went het nooit. Ze roepen bij mij omstandigheden op waarin ik zelf graag mijn tranen zou willen laten vloeien. Dat gaat me minder gemakkelijk af dan zij.
Dit is voor mij de basis om de gedachtenis van deze dag te kunnen invoelen. De zeven smarten van Maria: De lijdensvoorzegging door Simeon (bij het opdragen van Jezus in de Tempel); de vlucht naar Egypte; het verlies van het Kind Jezus in de Tempel; de ontmoeting met haar Zoon die zijn kruis draagt; Jezus sterven aan het Kruis; Maria ontvangt haar gestorven Zoon in haar schoot en wanneer Jezus in het graf wordt gelegd. Allemaal zeer intensieve momenten in het leven van deze Moeder Maria.
Ook hier geldt het ‘voor ons’. Net zoals we bij getuigen dat Hij ‘voor ons’ gestorven is, mogen we deze ervaringen in het leven van Maria bestempelen als ‘voor ons’. Zij opent voor ons een bijzondere manier van omgaan met het lijden en de dood. Weinigen onder ons zullen dit allemaal persoonlijk meemaken maar toch zijn er in ieders leven ervaringen waarin we gesteund willen worden om ons verdriet te dragen. En als het dan niet is voor ons persoonlijk, dan wel voor hen die op onze weg komen, dichtbij en veraf.
Gedeelte smart is halve smart. Niet dat er iets van ons lijden wordt afgedaan. Wel dat met wat ons overkomt – of ons kan overkomen – een weg wordt gewezen om fier te blijven bij alle verdriet dat ons wordt aangedaan.
De gedachtenis van de zeven smarten van Maria blijft actueel.
