N.a.v. Matteüs 15,21-28
‘De kruimels de van de tafel vallen…’: de uitdrukking wordt gebruikt om aandacht te vragen voor wat onbeduidend is, dat wat van de tafel afgevallen is, of wat zomaar even tussendoor is opgemerkt en dat wellicht van waarde is. Zijn deze kruimels van belang? Aan de vruchten zul je het kennen, ook een uitdrukking die hieraan gekoppeld kan worden.
Het beeld van de kruimels van de tafel wordt gebruikt in een verhaal over een ontmoeting van Jezus met een Kanaänitische vrouw in het gebied van Tyrus en Sidon, aan de kust van de Middellandse zee, het huidige Libanon. Zij is een niet-joodse en Jezus heeft geen aandacht voor haar. ‘Eigen volk eerst’: een uitdrukking die we niet graag koppelen aan Jezus. En toch heeft Hijzelf gezegd dat Hij gezonden was voor het verloren volk van Israël. Je moet tenslotte prioriteiten stellen…
Dan gebeurt er iets. De vrouw protesteert. Ze neemt geen genoegen met deze afwijzing. De honden doen zich toch ook tegoed met de kruimels die van de tafel vallen? Nu gebeurt de omkeer. De nadruk die Jezus in zijn Boodschap legt op de omkeer, praktiseert Hij nu zelf. Jezus gaat ‘om’. Hoe dat kan gebeuren? Het is gissen. Maar zijn onvoorwaardelijke keuze om de kwetsbaren nabij te zijn, niet alleen deze vrouw maar ook haar ‘bezeten’ dochter, brengt de omkeer. ‘Vrouw, uw geloof is groot.’ Haar dochter is vanaf dat moment genezen. Op afstand is het gebeurd.
Er gebeuren wonderen wanneer je vastzittende denkkaders kunt loslaten. Wat een ruimte komt er wanneer je geregeld tegen je zelf zegt: ‘Het kan ook anders.’ De kruimels die van de tafel vallen kunnen een doorbraak betekenen. Grote uitvindingen hebben op die manier het licht gezien. Voor de Kanaänitische de gezondheid van haar dochter. Voor ons – de niet-joden – de toegang tot de Blijde Boodschap.
