Vandaag viert de kerk Maria van de Rozenkrans. Deze gedenkdag gaat terug op de slag bij Lepanto waar de gevechtsvloot van de Ottomanen verslagen werd en de opmars van het Ottomaanse Rijk richting Europa een halt werd toegeroepen. Een detail: de 251 schepen aan de Turkse kant werden voornamelijk door christelijke galeislaven geroeid. De opluchting was zo groot dat paus Pius V deze dag toewijdde aan Maria van de Rozenkrans. Het intense rozenkransgebed had geholpen om uit de handen van de moslims te blijven, zo meende hij.
Dit rozenkransgebed was al veel ouder. We zien in veel godsdiensten en levensbeschouwingen dat men een ‘herhaal-gebed’ heeft en dat een kralensnoer helpt bij het bidden van deze gebeden. Christenen – zowel van de Westerse kerk als van de Oosterse kerken – moslims, hindoes enz. kennen deze gebedssnoeren. In onze multiculturele samenleving zien we ze overal, in alle maten en soorten.
Bij de rozenkrans gaat het om mediteren. Het ‘monotone’ herhalen van het Weesgegroet (je bent je soms niet meer bewust dat je aan het bidden bent) helpt om stil te staan bij de intense momenten (de ‘geheimen’) uit het leven van Jezus en Maria. Er zijn vier keer vijf geheimen, paus Johannes Paulus II heeft enkele tientallen jaren geleden er nog vijf bijgevoegd.
Vroeger was het heel gewoon om in familie de rozenkrans te bidden. Er is een beetje de klad in gekomen maar we zien vandaag dat er weer een ‘revival’ is van de rozenkrans. Niet alleen om die om je nek te hangen (vaak zonder dat je weet wat de betekenis van dit gebedssnoer is) zoals je bij tieners tegenkomt, maar ook om biddend tot Jezus en Maria stil te staan bij de ‘geheimen’ van ons christelijk geloven.
Wees gegroet Maria,
vol van genade,
de Heer is met u,
Gij zijt de Gezegende onder de vrouwen
en gezegend is Jezus de vrucht van uw schoot.
Heilige Maria, Moeder van God,
bid voor ons zondaars
nu en in het uur van onze dood. Amen.
